ยังคึดฮอดเขา ละเขาคึดฮอดบ่
อีกดนปานได๋ จังสิคิดพ้อ ว่าเขาเซาฮัก
เขามีคนอื่น แต่ยังยืนอยู่หม่องเก่า
อีกดนปานใด๋ จั่งสิคิดได้ว่าเขา ไม่กลับมา
คืนวัน ผ่านไปนับแรมปี
แต่เป็นหยังใจนี้ กลับไม่มีวี่แววจะลืม
โอ ใจเอย มื้อใด๋จั่งสิคุ้นเคยกับความช้ำ
เจ็บจักเทื่อเป็นหยังบ่จำ
ยังคิดฮอดนำๆ แต่นำเขา
เขามีคนอื่น แต่ยังยืนอยู่หม่องเก่า
อีกดนปานใด๋ จั่งสิคิดได้ว่าเขา ไม่กลับมา
คืนวัน ผ่านไปนับแรมปี
แต่เป็นหยังใจนี้ กลับไม่มีวี่แววจะลืม
โอ ใจเอย มื้อใด๋จั่งสิคุ้นเคยกับความช้ำ
เจ็บจักเทื่อเป็นหยังบ่จำ
ยังคิดฮอดนำๆ แต่นำเขา
ทุ่มเทให้จนเบิ่ดหน้าตัก
ทั้งความฮัก ทั้งตัวและหัวใจ
แล้วจั่งใด๋เขามองเป็นของเล่น
ทั้งที่ฮู้ว่าเขาเซาฮัก
ทั้งที่ฮู้จักว่าเขาเซาสน
แต่เป็นหยังคือยังลืมบ่ได้
โอ มันคือซั่วแท้น้อใจเอย
โอ ใจเอย มื้อใด๋จั่งสิคุ้นเคยกับความช้ำ
เจ็บจักเทื่อเป็นหยังบ่จำ
ยังคิดฮอดนำๆ แต่นำเขา